از قبول ِ عام نتوان زيست، مغرور ِ كمال! (بی دل ِ دهلوی) - یعنی كسي كه مي‏خواهد ديگران دايم براي او كف زنند تمام خوشبختي خود را در دست ديگران مي‏گذارد